انواع گوشی پزشکی

آشنایی با گوشی پزشکی

گوشی پزشکی یکی از ابزارهای ساده برای تشخیص بیماری است. همه ما آنها را در مطب‌های پزشکان مشاهده کردیم. این ابزار ساده با انتقال صداهای داخل بدن پزشک را از وجود عارضه و بیماری مطلع می‌کند. این وسیله پزشکی می‌تواند صداهایی مانند ضربان قلب، تنفس و صداهای روده به گوش پزشک انتقال دهد. گوشی پزشکی از دو بخش اصلی شامل صفحه ‌گیر (دیافراگم یا بل) و گوشی تشکیل شده است. با کمک این ابزار، پزشکان می‌توانند نشانه‌های اولیه بیماری‌ها را سریع‌تر تشخیص دهند و درمان مناسب را آغاز کنند. به ‌طور خلاصه گوشی پزشکی پل ارتباطی پزشک با عملکردهای حیاتی بدن است.

ساختار گوشی پزشکی چگونه است؟

ساختار گوشی پزشکی از چند قسمت اصلی تشکیل شده که هر کدام نقش مهمی در انتقال صداهای بدن دارند. بخش اول دیافراگم یا صفحه ‌گیر است. این بخش به ‌صورت یک صفحه صاف یا کمی محدب طراحی شده است. دیافراگم همان قسمتی از گوشی پزشکی است که بر روی پوست بیمار قرار می‌گیرد. این قسمت صداهای با فرکانس بالا مثل ضربان قلب و نفس را جذب می‌کند. بخش دوم بل (Bell) یا قسمت کوچک‌تر صفحه ‌گیر است که برای شنیدن صداهای با فرکانس پایین‌تر به کار می‌رود.

این  بخش مخصوصاً در تشخیص بعضی بیماری‌های قلبی نقش مهمی دارد. بخش دوم گوشی پزشکی، لوله‌ها هستند. این لوله‌ها انعطاف ‌پذیر و بلند هستند. کار آنها انتقال صدا از صفحه ‌گیر به گوشی‌ها است. در نهایت گوشی‌ها که در گوش پزشک قرار می‌گیرند، صداها را واضح به او می‌رسانند. این ساختار ساده و هوشمند باعث می‌شود پزشک بتواند به راحتی وضعیت درونی بدن بیمار را بررسی کند.

جنس بدنه و لوله گوشی پزشکی

بدون شک جنس بدنه و لوله گوشی نقش مهمی هم در عملکرد و هم در ماندگاری آن دارد. علاوه بر تاثیر بر طول عمر و عملکرد، جنس گوشی پزشکی بر نحوه انتقال صدا یا کیفیت آن تاثیر گذار است. بدنه گوشی پزشکی معمولاً از فلزات مقاوم و سبک مانند آلومینیوم یا استیل ضد زنگ (استنلس استیل) تولید می‌شود. این نوع مواد هم استحکام بالا دارند و هم در برابر زنگ ‌زدگی و خوردگی مقاوم هستند. این مواد باعث افزایش طول عمر دستگاه و حفظ کیفیت صدا می‌شوند.

لوله گوشی پزشکی معمولاً از مواد انعطاف‌پذیر و با کیفیت مانند پی وی سی یا لاستیک طبیعی تولید می‌شود. در این صورت آنها به راحتی خم می‌شوند. علاوه بر انعطاف بالا، این ساختار انتقال صدای واضح و بدون نویز را تضمین می‌کند. لوله‌های با کیفیت پایین ممکن است باعث کاهش کیفیت صدا و ایجاد نویز شوند. بنابراین انتخاب جنس مناسب برای لوله اهمیت بالایی دارد.

قطر دیافراگم و اهمیت آن در کیفیت صدا

قطر دیافراگم گوشی پزشکی معمولاً بین ۴ تا ۵ سانتی‌متر است. این اندازه نقش کلیدی در کیفیت و دقت انتقال صدا دارد. دیافراگم بزرگ‌تر قادر است صدای بیشتری از سطح پوست بیمار جمع‌ آوری کند. به همین دلیل صداهای با فرکانس بالا مثل ضربان قلب و تنفس را بهتر دریافت می‌کند. بنابراین با قطر بزرگ دیافراگم پزشک می‌تواند جزئیات بیشتری از وضعیت داخلی بدن بیمار را بشنود. این امر در تشخیص دقیق بیماری بسیار مهم است. علاوه بر اندازه، جنس و کشش دیافراگم نیز در کیفیت صدا موثر است.

تفاوت گوشی پزشکی دو سر با یک سر

گوشی پزشکی از قدیم به عنوان یکی از ابزارهای اصلی تشخیص پزشکی شناخته شده است. با گذشت زمان طراحی و عملکرد آن بهبود یافته تا نیازهای پزشکان بهتر پاسخ داده شود. در گذشته گوشی پزشکی معمولاً تنها یک صفحه ‌گیر داشت؛ اما امروزه مدل‌های پیشرفته‌تری مانند گوشی پزشکی دو سر تولید می‌شود. آنها قابلیت‌های بیشتری برای شنیدن صداهای بدن فراهم می‌کنند و دقت تشخیص را افزایش می‌دهند.

گوشی پزشکی یک سر

گوشی پزشکی یک سر یکی از ساده‌ترین و رایج‌ترین انواع گوشی‌های پزشکی است که تنها دارای یک دیافراگم در سر آن می‌باشد. این نوع گوشی بیشتر برای شنیدن صداهای با فرکانس بالا مانند ضربان قلب، تنفس و جریان خون کاربرد دارد. طراحی ساده آن باعث می‌شود سبک، خوش‌دست و مقرون ‌به ‌صرفه باشد. به همین دلیل استفاده از آن در کلینیک‌ها، اورژانس‌ها و حتی در استفاده‌های خانگی بسیار رایج است. اگر چه ممکن است به اندازه گوشی‌های دو سر دقیق نباشد؛ اما برای معاینات عمومی و کاربردهای روزمره گزینه‌ای خوب و قابل ‌اعتماد محسوب می‌شود.

گوشی پزشکی دو سر

گوشی پزشکی دو سر دارای دو بخش مجزا در قسمت سر است. دیافراگم برای شنیدن صداهای با فرکانس بالا و بل (Bell) برای دریافت صداهای با فرکانس پایین است. این طراحی دو گانه به پزشکان امکان می‌دهد تا با دقت بیشتری صداهای مختلف بدن مانند صداهای قلب، ریه و روده را بررسی کنند. تعویض بین دو حالت معمولاً با چرخاندن سر گوشی انجام می‌شود. گوشی پزشکی دو سر در تخصص‌هایی مثل قلب و عروق یا مراقبت‌های ویژه بسیار کاربرد دارد. این نوع گوشی انتخابی حرفه‌ای‌تر برای کسانی است که نیاز به بررسی دقیق‌تر عملکردهای داخلی بدن دارند.

حساسیت گوشی پزشکی به صدا چقدر است؟

حساسیت گوشی پزشکی به صدا بستگی زیادی به کیفیت طراحی و ساخت آن دارد؛ اما در حالت استاندارد، یک گوشی پزشکی حرفه‌ای می‌تواند صداهایی با شدت کمتر از 20 دسی‌بل را نیز تشخیص دهد. این سطح از حساسیت به پزشک اجازه می‌دهد تا حتی کمترین صداهای داخلی را به وضوح بشنود. با کمک آن می‌توان صداهایی مانند سوفل‌های قلبی، صدای خفیف نفس کشیدن یا حرکات گوارشی را به ‌وضوح شنید. عواملی مانند جنس دیافراگم، طراحی آکوستیک لوله‌ها و کیفیت اتصال گوشی‌ها به گوش نیز در افزایش حساسیت مؤثر هستند.

مقایسه گوشی پزشکی دیجیتال و آنالوگ

گوشی‌های پزشکی دیجیتال در زمینه دقت و وضوح صدا عملکرد برتری دارند. این دستگاه‌ها صداهای قلب، ریه و دیگر اندام‌ها را تقویت کرده و با استفاده از فیلترهای دیجیتالی، نویزهای محیطی را حذف می‌کنند. برخی از آنها امکان تنظیم فرکانس و بزرگ‌نمایی صدا را فراهم می‌کنند. در مقابل گوشی‌های آنالوگ صدای اندام‌ها را بدون هیچ ‌گونه پردازش الکترونیکی منتقل می‌کنند. این امر به دقت شنوایی پزشک وابسته است و در محیط‌های پر سر و صدا دقت کمتری دارد.

از نظر وزن و ارگونومی، گوشی‌های پزشکی آنالوگ معمولاً سبک‌تر و ساده‌تر هستند. طراحی آنها طوری است که به‌راحتی دور گردن آویزان شده و در استفاده‌های طولانی ‌مدت فشار زیادی به گردن یا گوش وارد نمی‌شود. در مقابل گوشی‌های دیجیتال به دلیل وجود اجزای الکترونیکی، باتری و نمایشگر، وزن بیشتری دارند. استفاده از آنها به مدت طولانی ممکن است برای برخی پزشکان خسته ‌کننده‌تر باشند. همچنین نیاز به شارژ باتری یا تعویض آن در گوشی دیجیتال می‌تواند برای برخی کاربران یک نقطه ضعف محسوب شود.